Heeft even geduurd, maar dan toch nu het volgende deel!
Deel 8:
Als ze een kwartiertje verder zijn lopen ze weer langs de rivier. Mike ziet een rij duiven op de rand zitten en loopt er snel langs heen. Ze vliegen meteen weg.
‘Moest dat nou weer?’ zegt Reyer lachend.
‘Even testen of ze nog konden vliegen.’ zegt Mike droog. Ze komen daarna aan bij een brug. Aan de overkant zien ze het café waar ze gisteren wat gedronken hebben. Ze willen liever ergens anders heen, maar weten nog niet precies waar.
‘We moeten nu wel even een idee hebben waar we heen gaan.’ zegt Sanne die het niet heel zinvol vindt om rondjes te lopen op zoek naar iets leuks. Uiteindelijk vinden ze toch een leuke bar en gaan ze daar naar binnen. Het is er gezellig druk en er is ook hier live-muziek. Verder is het heerlijk versierd met de meest mooie kerstverlichting.
‘Iedereen drinkt hier Guinness bier man!’ zegt Mike lachend als hij om zich heen kijkt.
‘Daar doe ik niet aan mee!’ zegt Reyer met een vies gezicht als hij zich de smaak nog maar al te goed kan herinneren. Ze gaan aan een tafeltje zitten met hoge barkrukken. Jolien doet iets niet helemaal goed en valt er bijna weer af.
‘Je hebt pas 2 wijntjes op en nu al niet meer op een barkruk kunnen zitten!’ zegt Mike lachend.
‘Dit zijn gewoon lompe dingen!’ zegt Jolien als excuus. Mike pakt haar arm en helpt haar om er op te gaan zitten.
‘Dankjewel schat!’ zegt ze lief en ze geeft hem een zoen. Daarna gaat Reyer naar de bar om wat drankjes te halen.
‘Mike, biertje? Jolien en Sanne een witte wijn?’ vraagt hij. De rest geeft aan dat het klopt en daarna gaat hij die kant op. Niet veel later is hij weer terug en geeft hij de drankjes aan de rest.
‘Proost!’ zegt Mike als hij zijn glas heft.
‘Op een mooie laatste avond!’ zegt Jolien. Mike neemt een slok en gooit de helft over z’n broek.
‘En dan zeg je dat ik een glaasje teveel op heb!’ zegt Jolien lachend.
‘Hmm, ja bier drinken blijft moeilijk!’ zegt Mike droog. Als hij daarna zijn glas neerzet gaat het weer bijna mis.
‘Geen bier meer voor jou Mike!’ zegt Reyer lachend.
‘Ja, die tafel is niet vlak.’ zegt Mike die de tafel de schuld wil geven. Nou klopt het ook wel dat het tafelblad uit meerdere houten planken bestaat die niet helemaal lekker op elkaar aansluiten.
‘Ik wil niks meer horen over dat ik teveel wijn op zou hebben!’ zegt Jolien als ze haar hand op de schouder van Mike legt.
‘Mij hoor je niet meer!’ zegt Mike lachend.
‘Wij kunnen er tenminste nog even tegenaan, hè schat?’ zegt Sanne tegen Reyer als ze elkaar aankijken.
‘Zeker! We moeten hen straks vast naar de kamer dragen denk ik!’ zegt Reyer lachend.
‘Dat hoorde ik!’ zegt Jolien met haar vinger wijzend naar Reyer. Ze doen nog een paar drankjes en hebben een erg gezellige avond. De tijd vliegt helaas voorbij en voordat ze het weten staan ze alweer buiten.
‘Dat was wel echt een hele gezellige bar!’ zegt Jolien als ze weer richting de kamer lopen.
‘Dat was het zeker!’ zegt Mike enthousiast.
‘Zullen we hier de bus pakken?’ vraagt Reyer die niet zo’n zin meer heeft om te lopen.
‘Zei jij nou net dat je ons moest gaan dragen? Volgens mij moeten we jou dragen!’ zegt Mike lachend. Reyer moet lachen en ze besluiten om gewoon maar te gaan lopen aangezien het toch nog maar een minuut of 10 is. Als ze halverwege zijn komt er een auto langs met een paar gasten die lopen te schreeuwen uit het raam. Mike en Reyer schreeuwen terug.
‘Wat een gasten!’ zegt Mike lachend.
‘Mooi dit!’ zegt Reyer die er ook om kan lachen.
Eenmaal aangekomen op de kamer zijn ze wel aardig gaar. Ze besluiten om direct naar bed te gaan.
‘Ik pak morgenochtend wel een douche.’ zegt Reyer die behoorlijk vermoeide benen heeft. Als ze allemaal in bed liggen slaapt Reyer direct en Sanne volgt snel.
‘Zo, die is echt in 2 seconden in slaap gevallen!’ fluistert Mike.
‘Die was helemaal op!’ fluistert Jolien terug. Zelf voelen ze zich ook aardig moe. Jolien kruipt dicht tegen Mike aan en hij slaat een arm om haar heen. Langzaam vallen ze in slaap. Rond 5 uur wordt Mike wakker en hij kijkt op zijn telefoon hoe laat het is. Gek genoeg ziet hij dat hij niet oplaadt. Hij doet de stekker er eens opnieuw in, maar zonder resultaat. Hij drukt daarna de knop van de verlichting aan, maar er gebeurt niks. De stroom is uitgevallen, denkt hij. Enkel het licht van de nooduitgang brandt nog. Shit, als dat morgen maar gefixt is, denkt hij. Naast dat hij een opgeladen telefoon wil zou hij graag nog douchen en dat apparaatje wat aan de badkamermuur hangt staat ook uit. Koud douchen heeft hij natuurlijk geen zin in. Hij hoopt er het beste van en valt weer in slaap. Rond 7 uur wordt hij weer wakker, omdat Jolien hem een zoen geeft.
‘Goeiemorgen…’ zegt ze brak.
‘Goeiemorgen…’ zegt Mike net zo brak. Daarna bedenkt hij zich dat de stoom uitgevallen was.
‘Doet de stroom het alweer?’ vraagt hij.
‘Was die uitgevallen dan?’ vraagt Jolien. Mike vertelt dat hij vannacht wakker was geworden en geen stroom had. Snel kijkt hij op zijn mobiel en ziet dat die nog steeds niet aan het laden is.
‘Shit! Nog steeds geen stroom!’ zegt hij balend.
‘Mijn mobiel is ook amper opgeladen inderdaad.’ zegt Jolien verbaast. Ondertussen worden Reyer en Sanne ook wakker en merken ze ook dat de stroom is uitgevallen.
‘Wat is dit nou weer?’ zegt Reyer als hij ziet dat zijn telefoon zelfs helemaal uit staat.
‘Ik hoop maar dat de stroom snel weer aan gaat…’ zegt Mike die hoop houdt.
Een half uur later horen ze een harde tik en begint er weer wat te draaien. De telefoons trillen even en ze merken dat de stroom weer aan is.
‘Eindelijk weer stroom!’ zegt Mike opgelucht.
‘Dan ga ik gelijk douchen voordat het weer kapot is!’ zegt Reyer die z’n bed uit springt. Gelukkig valt de stoom niet nogmaals uit en kunnen ze allemaal rustig douchen. Als ze allemaal klaar zijn dan gaan ze weer richting hetzelfde café als gisteren om te ontbijten.
‘Ik ga nu ook voor een Full Irish!’ zegt Mike als ze aan een tafeltje zitten.
‘Dat zag er gisteren goed uit inderdaad!’ zegt Sanne. Ze besluiten daar allemaal voor te gaan en al snel staat het op tafel.
‘Maak jij eens een leuke foto!’ zegt Mike tegen Sanne die de enige is met een volle telefoon.
‘Komt ie!’ zegt Sanne als ze haar telefoon omhoog houdt. Na het ontbijt lopen ze terug naar de kamer om de tassen te pakken. Het is alweer tijd om uit te checken, maar daarna gaan ze nog wel even de stad in. De vlucht vertrekt pas om half 7 en dus hebben ze daar nog wel tijd voor. Nadat ze zijn uitgecheckt lopen ze weer het centrum in. Er staan nu verschillende kraampjes in de winkelstraat waar ze vrijdag ook waren.
‘Dikke uitverkoop hier!’ zegt Sanne die graag nog iets wil kopen.
‘Nou, leef je uit!’ zegt Reyer lachend. Sanne vindt dat er nog niet echt iets tussen zit en gaat maar weer bij Arnotts naar binnen. Met Reyer loopt ze naar de kledingafdeling om nog wat leuks te halen. Jolien en Mike lopen beneden even een rondje. Na een half uur zien ze Sanne en Reyer weer naar beneden komen.
‘Mevrouw heeft eindelijk wat gevonden hoor!’ zegt Reyer lachend.
‘Wat heb je gekocht?’ vraagt Jolien die wel nieuwsgierig is.
‘Een broek en een trui.’ zegt Sanne die er erg blij mee is. Vervolgens lopen ze naar buiten en gaan ze een passage in waar meerdere winkels zijn.
‘Wat een lichtjes!’ zegt Mike als hij naar boven kijkt. Er hangen enorm veel lichtjes en dat zorgt voor een prachtig beeld. Als ze aan het einde van het eerste pad zijn komen ze in een koepel waar ook nog een 1e verdieping is. Er staan een paar beren te dansen op kerstmuziek.
‘Ga er eens bij staan dan maak ik een foto!’ zegt Jolien tegen Mike.
‘Film maar, dat is leuker!’ zegt Mike lachend. Hij danst mee met de beren en doet alsof hij meezingt met de muziek.
‘Nou het staat er prachtig op hoor!’ zegt Jolien als ze klaar is met filmen.
‘Nu jij!’ zegt Mike. Jolien heeft daar geen zin in en loopt snel de andere kant op. Daar zien ze een Kerstman die van boven langs een touw naar beneden gaat. Als hij beneden is gaat hij weer omhoog en dit gaat de hele tijd zo door.
‘Wat een dikke reet heeft die Kerstman!’ zegt Reyer lachend.
‘Zo zien ze er meestal uit hè?’ zegt Sanne lachend.
‘Dat klopt!’ Reyer loopt even een computerzaak in om te kijken of ze hier al de nieuwe MacBook hebben.
‘Misschien hebben ze wel een leuke Black Friday deal!’ zegt hij. Het blijkt dat ze alleen een showmodel hebben en dat hij ook niet in de aanbieding is al zouden ze hem op voorraad hebben. Vervolgens gaan ze met de roltrap naar de 1e verdieping en daar ziet Mike dat ze bij de Jack & Jones 25 procent korting hebben op alles.
‘Ik ga daar even snel kijken!’ zegt hij en hij sleurt Jolien met hem mee. Even later komen ze weer naar buiten en Mike heeft een mooie broek gescoord.
‘Ga hier eens in zitten Reyer!’ zegt Sanne als ze een bal ziet staan waar je met je hoofd en armen doorheen kunt. Reyer doet het en het geeft een grappig beeld.
‘Je bent net zo’n poppetje waar je met een hamer op moet slaan en dat hij dan met zijn hoofd weer omlaag gaat!’ zegt Jolien lachend.
‘Daar heeft het inderdaad wel wat van weg ja!’ zegt Sanne die zich rot lacht. Ze maakt een hilarisch filmpje en daarna is het de beurt aan Mike.
‘Wat een krap ding!’ zet hij als hij zijn armen er maar moeizaam doorheen krijgt.
‘Je kon beter je jas uitdoen net als Reyer!’ zegt Jolien lachend.
‘Dat was misschien beter ja!’ Reyer duwt tegen de bal om te kijken of er beweging in zit. Dit is niet het geval en Mike gaat er weer uit.
Een half uurtje later hebben ze dorst gekregen en gaan ze even een milkshake halen bij de McDonald’s.
‘Zal ik even bestellen? Kunnen jullie mooi hier blijven zitten.’ zegt Mike die ziet dat het aardig druk is. Hij gaat naar de kiosk en voert de bestelling in. Vervolgens moet hij erg lang wachten. Hij ziet de ene na de andere bestelling aan zich voorbij gaan van mensen die later hebben besteld dan hij. Ik heb toch niet iets bijzonders besteld, denkt hij en hij kijkt nog eens op het bonnetje. 4 milkshakes en 4 Quarter Pounders ziet hij staan. Na een paar minuten is de bestelling dan toch klaar.
‘Wat een slakken hier man!’ zegt Mike als hij terug is met de bestelling.
‘Dat duurde inderdaad erg lang ja!’ zegt Jolien.
‘Ik had het idee dat die milkshakes er al een tijdje stonden, maar dat de rest niet kwam. Uiteindelijk kwam er toch een ander dienblad aan met onze bestelling.’
‘Vreemd.’
Als ze weer in de straat lopen is de middag alweer aangebroken. Reyer loopt nog even snel een winkel in om naar een jas te kijken. Hij heeft een mooie leren jas gevonden en vraagt aan de medewerker hoeveel die kost. De medewerker helpt hem met passen en noemt de prijs. Daarna vraagt Mike voor de grap of hij hem ook 20 euro goedkoper kan krijgen.
‘Je kunt hier niet afdingen hé grapjas!’ zegt Jolien als ze hem een por geeft.
‘Wie niet waagt wie niet wint!’ zegt Mike die vindt dat je het altijd moet proberen.
‘Staat je goed schat!’ zegt Sanne als Reyer de jas aan heeft.
‘Dankje! Hij zit ook erg lekker! Ik denk dat ik hem wel koop!’ zegt hij tevreden. Daarna trekt hij hem weer uit en lopen ze naar de kassa. Nadat Reyer betaald heeft lopen ze de straat verder door en steken ze O’Connell Street over en gaan ze verder rechtdoor. Daar pakken ze aan het eind van de weg de tram richting St. Stephens Green Shoppingcenter.
Eenmaal aangekomen zien ze dat de zon erg fel schijnt en via het wegdek ook weer weerkaatst.
‘Dat doet behoorlijk pijn aan je ogen!’ zegt Jolien die er niet te lang naar wil kijken.
‘Zeg dat wel! Een foto maken en door!’ zegt Mike lachend. Hij vindt het wel een mooi beeld, maar je moet er inderdaad niet te lang naar kijken. Als ze binnenkomen zien ze dat het ook hier enorm versierd is. Het is wel een andere stijl dan de meeste winkels gedaan hebben. Mogelijk hangt een deel van de versiering er de rest van het jaar ook aangezien dat niet echt op kerstversiering lijkt.
‘Ik vind het wel leuk om nog even een souvenirtje mee te nemen!’ zegt Jolien als ze de winkel Carrolls Irish Gifts ziet. Ze lopen met zijn allen naar binnen en zien de meest diverse souvenirs.
‘Dit is wel een mooie trui voor jou!’ zegt Mike als hij er een pakt voor Reyer waar een gekke man met een doedelzak op staat.
‘Is dat niet iets van Schotland?’ zegt Reyer verbaasd.
‘Hmm, ja dat zou je wel zeggen inderdaad.’ Ze kijken verder en uiteindelijk houden ze het bij een paar kleine dingetjes.
‘Hoe laat is het inmiddels?’ vraagt Sanne zich af.
‘3 uur alweer.’ zegt Mike. Ze overleggen even wat ze nog gaan doen en uiteindelijk besluiten ze dat ze uiterlijk om 5 uur op Dublin Airport willen zijn. Daarvoor willen ze het liefst nog wel even wat gegeten hebben ook al is het wel aan de vroege kant. Ze vinden een leuke bar en bestellen daar een schotel met diverse hapjes.
‘Krijgen we dat ooit op?’ vraagt Reyer zich af als hij al het eten ziet.
‘Dat betwijfel ik, maar jullie wilden de grote schotel!’ zegt Mike lachend tegen Sanne en Reyer. Op een groot scherm is een voetbalwedstrijd te zien en er zitten een aantal fanatieke supporters aan de andere kant van de bar.
‘Ben benieuwd als er een goal valt zo!’ zegt Mike die benieuwd is naar de reacties van de supporters.
‘Pff, ik zit behoorlijk vol!’ zegt Jolien.
‘Ik heb ook genoeg gehad!’ zegt Mike. Er ligt nog wel aardig wat eten op de schotel, maar de rest heeft ook genoeg gehad.
‘Wie besteld er dan ook zo achterlijk veel eten?’ vraagt Reyer als hij zit te filmen.
‘Je moeder!’ zegt Mike in de camera. Als ze hun drinken op hebben gaan ze allemaal nog snel even naar de wc voordat ze naar de bus gaan.
‘Zit je lekker te schijten?’ roept Mike als hij de wc-ruimte binnenkomt en ziet dat Reyer nog steeds op de wc zit.
‘Ja man!’ zegt Reyer. Mike moet lachen en als hij klaar is loopt hij weer naar de rest.
‘Reyer zit daar nog wel even…’ zegt hij lachend.
‘Wie loopt daar dan?’ vraagt Sanne als ze wijst naar Reyer die niet ver achter Mike loopt.
‘Dat heeft ie snel gedaan!’ zegt Mike. Ze pakken hun jas en tas en lopen vervolgens naar buiten. Daarna lopen ze richting de bushalte.
‘Reyer heeft o-benen! Volgens mij moet hij nog een flinke scheet laten!’ zegt Mike droog.
‘Ik heb net al genoeg geloosd!’ zegt Reyer lachend.
Eenmaal in de bus valt Reyer in slaap. Het is beginnen te schemeren en er is een mooie oranje lucht te zien. Mike maakt er snel een filmpje van, maar na een paar seconden komt er een groot gebouw in beeld. Daarna stopt hij maar met filmen en ziet hij dat ze er al bijna zijn.
‘Reyer wakker worden!’ zegt Sanne als ze hem aanstoot.
‘Oh shit, zijn we er al?’ zegt hij brak. Ze stappen uit en lopen naar binnen om in te checken. Als ze dat gedaan hebben en door de douane zijn willen ze nog even wat drinken halen.
‘Ik moet nog die cola framboos hebben!’ zegt Mike die hoopt dat ze die hier ook hebben. Helaas kan hij er niet heel veel meenemen in zijn tas, maar dat zou ook een beetje prijzig worden.
‘2 voor 4 euro.’ zegt hij als hij in de winkel de flesjes ziet staan. Hij besluit er 2 mee te nemen en ook nog 2 flesjes water voor hem en Jolien. Daarna gaat hij toch nog even snel naar de wc.
‘Ik moet schijten!’ zegt hij tegen Reyer die met hem mee gaat. De dames gaan ondertussen nog even naar de Starbucks om daar wat drinken te halen.
Een kwartiertje later zitten ze op een bankje bij de gate en kunnen ze bijna boarden.
‘Daar gaan we dan weer terug.’ zegt Mike teleurgesteld.
‘Het vloog voorbij helaas!’ zegt Jolien die ook graag wat langer was gebleven.
‘Als je teleurgesteld naar huis gaat betekent het wel dat het onvergetelijk was!’ zegt Reyer die positief wil blijven.
‘Dat is zeker waar!’ zegt Mike. Daarna kunnen ze instappen en ze zitten ook nu weer verspreid door het vliegtuig.
Anderhalf uur later landen ze weer op Schiphol. De drukte valt mee en na de paspoortcontrole, waarbij Reyer en Sanne de verkeerde rij kozen en er veel langer over deden dan Mike en Jolien, lopen ze richting de bussen die ze weer naar de parkeerplaats zullen brengen.
‘Daar komt de bus net aan!’ zegt Mike als hij richting de bus wijst.
‘Snel doorlopen dan redden we hem nog!’ zegt Reyer die gelijk harder begint te lopen. Ze zijn gelukkig op tijd en stappen de bus in. Ze hebben zelfs allemaal een zitplek en daarna vertrekt de bus. Het is gelukkig niet zo druk als op de heenweg. Na een kwartiertje komen ze aan bij de auto en zien ze dat de ruiten bevroren zijn.
‘Dat wordt krabben Mike!’ zegt Reyer die alvast in de auto gaat zitten.
‘Inderdaad!’ zegt Mike die daar een beetje van baalt.
‘Niet met die spray man, dat stinkt!’ zegt Reyer als hij de deur open doet en Mike de spray eruit haalt.
‘Je mag ook zelf krabben!’ zegt Mike lachend. Reyer laat het liever aan Mike over en al snel is de auto weer ijsvrij. Daarna stapt Mike in en rijdt hij richting de slagboom. Hij merkt dat zijn voorruit enorm aan het beslaan is.
‘Schijtzooi! Ik zie geen reet meer!’ zegt Mike. Hij heeft de verwarming er vol op staan, maar aangezien de auto natuurlijk nog koud is duurt dit even. Als hij een beetje ziet rijdt hij toch verder en komen ze aan bij de slagboom. Mike doet het kaartje erin en de slagboom opent. Daarna rijden ze weer richting huis.
Deel 8:
Als ze een kwartiertje verder zijn lopen ze weer langs de rivier. Mike ziet een rij duiven op de rand zitten en loopt er snel langs heen. Ze vliegen meteen weg.
‘Moest dat nou weer?’ zegt Reyer lachend.
‘Even testen of ze nog konden vliegen.’ zegt Mike droog. Ze komen daarna aan bij een brug. Aan de overkant zien ze het café waar ze gisteren wat gedronken hebben. Ze willen liever ergens anders heen, maar weten nog niet precies waar.
‘We moeten nu wel even een idee hebben waar we heen gaan.’ zegt Sanne die het niet heel zinvol vindt om rondjes te lopen op zoek naar iets leuks. Uiteindelijk vinden ze toch een leuke bar en gaan ze daar naar binnen. Het is er gezellig druk en er is ook hier live-muziek. Verder is het heerlijk versierd met de meest mooie kerstverlichting.
‘Iedereen drinkt hier Guinness bier man!’ zegt Mike lachend als hij om zich heen kijkt.
‘Daar doe ik niet aan mee!’ zegt Reyer met een vies gezicht als hij zich de smaak nog maar al te goed kan herinneren. Ze gaan aan een tafeltje zitten met hoge barkrukken. Jolien doet iets niet helemaal goed en valt er bijna weer af.
‘Je hebt pas 2 wijntjes op en nu al niet meer op een barkruk kunnen zitten!’ zegt Mike lachend.
‘Dit zijn gewoon lompe dingen!’ zegt Jolien als excuus. Mike pakt haar arm en helpt haar om er op te gaan zitten.
‘Dankjewel schat!’ zegt ze lief en ze geeft hem een zoen. Daarna gaat Reyer naar de bar om wat drankjes te halen.
‘Mike, biertje? Jolien en Sanne een witte wijn?’ vraagt hij. De rest geeft aan dat het klopt en daarna gaat hij die kant op. Niet veel later is hij weer terug en geeft hij de drankjes aan de rest.
‘Proost!’ zegt Mike als hij zijn glas heft.
‘Op een mooie laatste avond!’ zegt Jolien. Mike neemt een slok en gooit de helft over z’n broek.
‘En dan zeg je dat ik een glaasje teveel op heb!’ zegt Jolien lachend.
‘Hmm, ja bier drinken blijft moeilijk!’ zegt Mike droog. Als hij daarna zijn glas neerzet gaat het weer bijna mis.
‘Geen bier meer voor jou Mike!’ zegt Reyer lachend.
‘Ja, die tafel is niet vlak.’ zegt Mike die de tafel de schuld wil geven. Nou klopt het ook wel dat het tafelblad uit meerdere houten planken bestaat die niet helemaal lekker op elkaar aansluiten.
‘Ik wil niks meer horen over dat ik teveel wijn op zou hebben!’ zegt Jolien als ze haar hand op de schouder van Mike legt.
‘Mij hoor je niet meer!’ zegt Mike lachend.
‘Wij kunnen er tenminste nog even tegenaan, hè schat?’ zegt Sanne tegen Reyer als ze elkaar aankijken.
‘Zeker! We moeten hen straks vast naar de kamer dragen denk ik!’ zegt Reyer lachend.
‘Dat hoorde ik!’ zegt Jolien met haar vinger wijzend naar Reyer. Ze doen nog een paar drankjes en hebben een erg gezellige avond. De tijd vliegt helaas voorbij en voordat ze het weten staan ze alweer buiten.
‘Dat was wel echt een hele gezellige bar!’ zegt Jolien als ze weer richting de kamer lopen.
‘Dat was het zeker!’ zegt Mike enthousiast.
‘Zullen we hier de bus pakken?’ vraagt Reyer die niet zo’n zin meer heeft om te lopen.
‘Zei jij nou net dat je ons moest gaan dragen? Volgens mij moeten we jou dragen!’ zegt Mike lachend. Reyer moet lachen en ze besluiten om gewoon maar te gaan lopen aangezien het toch nog maar een minuut of 10 is. Als ze halverwege zijn komt er een auto langs met een paar gasten die lopen te schreeuwen uit het raam. Mike en Reyer schreeuwen terug.
‘Wat een gasten!’ zegt Mike lachend.
‘Mooi dit!’ zegt Reyer die er ook om kan lachen.
Eenmaal aangekomen op de kamer zijn ze wel aardig gaar. Ze besluiten om direct naar bed te gaan.
‘Ik pak morgenochtend wel een douche.’ zegt Reyer die behoorlijk vermoeide benen heeft. Als ze allemaal in bed liggen slaapt Reyer direct en Sanne volgt snel.
‘Zo, die is echt in 2 seconden in slaap gevallen!’ fluistert Mike.
‘Die was helemaal op!’ fluistert Jolien terug. Zelf voelen ze zich ook aardig moe. Jolien kruipt dicht tegen Mike aan en hij slaat een arm om haar heen. Langzaam vallen ze in slaap. Rond 5 uur wordt Mike wakker en hij kijkt op zijn telefoon hoe laat het is. Gek genoeg ziet hij dat hij niet oplaadt. Hij doet de stekker er eens opnieuw in, maar zonder resultaat. Hij drukt daarna de knop van de verlichting aan, maar er gebeurt niks. De stroom is uitgevallen, denkt hij. Enkel het licht van de nooduitgang brandt nog. Shit, als dat morgen maar gefixt is, denkt hij. Naast dat hij een opgeladen telefoon wil zou hij graag nog douchen en dat apparaatje wat aan de badkamermuur hangt staat ook uit. Koud douchen heeft hij natuurlijk geen zin in. Hij hoopt er het beste van en valt weer in slaap. Rond 7 uur wordt hij weer wakker, omdat Jolien hem een zoen geeft.
‘Goeiemorgen…’ zegt ze brak.
‘Goeiemorgen…’ zegt Mike net zo brak. Daarna bedenkt hij zich dat de stoom uitgevallen was.
‘Doet de stroom het alweer?’ vraagt hij.
‘Was die uitgevallen dan?’ vraagt Jolien. Mike vertelt dat hij vannacht wakker was geworden en geen stroom had. Snel kijkt hij op zijn mobiel en ziet dat die nog steeds niet aan het laden is.
‘Shit! Nog steeds geen stroom!’ zegt hij balend.
‘Mijn mobiel is ook amper opgeladen inderdaad.’ zegt Jolien verbaast. Ondertussen worden Reyer en Sanne ook wakker en merken ze ook dat de stroom is uitgevallen.
‘Wat is dit nou weer?’ zegt Reyer als hij ziet dat zijn telefoon zelfs helemaal uit staat.
‘Ik hoop maar dat de stroom snel weer aan gaat…’ zegt Mike die hoop houdt.
Een half uur later horen ze een harde tik en begint er weer wat te draaien. De telefoons trillen even en ze merken dat de stroom weer aan is.
‘Eindelijk weer stroom!’ zegt Mike opgelucht.
‘Dan ga ik gelijk douchen voordat het weer kapot is!’ zegt Reyer die z’n bed uit springt. Gelukkig valt de stoom niet nogmaals uit en kunnen ze allemaal rustig douchen. Als ze allemaal klaar zijn dan gaan ze weer richting hetzelfde café als gisteren om te ontbijten.
‘Ik ga nu ook voor een Full Irish!’ zegt Mike als ze aan een tafeltje zitten.
‘Dat zag er gisteren goed uit inderdaad!’ zegt Sanne. Ze besluiten daar allemaal voor te gaan en al snel staat het op tafel.
‘Maak jij eens een leuke foto!’ zegt Mike tegen Sanne die de enige is met een volle telefoon.
‘Komt ie!’ zegt Sanne als ze haar telefoon omhoog houdt. Na het ontbijt lopen ze terug naar de kamer om de tassen te pakken. Het is alweer tijd om uit te checken, maar daarna gaan ze nog wel even de stad in. De vlucht vertrekt pas om half 7 en dus hebben ze daar nog wel tijd voor. Nadat ze zijn uitgecheckt lopen ze weer het centrum in. Er staan nu verschillende kraampjes in de winkelstraat waar ze vrijdag ook waren.
‘Dikke uitverkoop hier!’ zegt Sanne die graag nog iets wil kopen.
‘Nou, leef je uit!’ zegt Reyer lachend. Sanne vindt dat er nog niet echt iets tussen zit en gaat maar weer bij Arnotts naar binnen. Met Reyer loopt ze naar de kledingafdeling om nog wat leuks te halen. Jolien en Mike lopen beneden even een rondje. Na een half uur zien ze Sanne en Reyer weer naar beneden komen.
‘Mevrouw heeft eindelijk wat gevonden hoor!’ zegt Reyer lachend.
‘Wat heb je gekocht?’ vraagt Jolien die wel nieuwsgierig is.
‘Een broek en een trui.’ zegt Sanne die er erg blij mee is. Vervolgens lopen ze naar buiten en gaan ze een passage in waar meerdere winkels zijn.
‘Wat een lichtjes!’ zegt Mike als hij naar boven kijkt. Er hangen enorm veel lichtjes en dat zorgt voor een prachtig beeld. Als ze aan het einde van het eerste pad zijn komen ze in een koepel waar ook nog een 1e verdieping is. Er staan een paar beren te dansen op kerstmuziek.
‘Ga er eens bij staan dan maak ik een foto!’ zegt Jolien tegen Mike.
‘Film maar, dat is leuker!’ zegt Mike lachend. Hij danst mee met de beren en doet alsof hij meezingt met de muziek.
‘Nou het staat er prachtig op hoor!’ zegt Jolien als ze klaar is met filmen.
‘Nu jij!’ zegt Mike. Jolien heeft daar geen zin in en loopt snel de andere kant op. Daar zien ze een Kerstman die van boven langs een touw naar beneden gaat. Als hij beneden is gaat hij weer omhoog en dit gaat de hele tijd zo door.
‘Wat een dikke reet heeft die Kerstman!’ zegt Reyer lachend.
‘Zo zien ze er meestal uit hè?’ zegt Sanne lachend.
‘Dat klopt!’ Reyer loopt even een computerzaak in om te kijken of ze hier al de nieuwe MacBook hebben.
‘Misschien hebben ze wel een leuke Black Friday deal!’ zegt hij. Het blijkt dat ze alleen een showmodel hebben en dat hij ook niet in de aanbieding is al zouden ze hem op voorraad hebben. Vervolgens gaan ze met de roltrap naar de 1e verdieping en daar ziet Mike dat ze bij de Jack & Jones 25 procent korting hebben op alles.
‘Ik ga daar even snel kijken!’ zegt hij en hij sleurt Jolien met hem mee. Even later komen ze weer naar buiten en Mike heeft een mooie broek gescoord.
‘Ga hier eens in zitten Reyer!’ zegt Sanne als ze een bal ziet staan waar je met je hoofd en armen doorheen kunt. Reyer doet het en het geeft een grappig beeld.
‘Je bent net zo’n poppetje waar je met een hamer op moet slaan en dat hij dan met zijn hoofd weer omlaag gaat!’ zegt Jolien lachend.
‘Daar heeft het inderdaad wel wat van weg ja!’ zegt Sanne die zich rot lacht. Ze maakt een hilarisch filmpje en daarna is het de beurt aan Mike.
‘Wat een krap ding!’ zet hij als hij zijn armen er maar moeizaam doorheen krijgt.
‘Je kon beter je jas uitdoen net als Reyer!’ zegt Jolien lachend.
‘Dat was misschien beter ja!’ Reyer duwt tegen de bal om te kijken of er beweging in zit. Dit is niet het geval en Mike gaat er weer uit.
Een half uurtje later hebben ze dorst gekregen en gaan ze even een milkshake halen bij de McDonald’s.
‘Zal ik even bestellen? Kunnen jullie mooi hier blijven zitten.’ zegt Mike die ziet dat het aardig druk is. Hij gaat naar de kiosk en voert de bestelling in. Vervolgens moet hij erg lang wachten. Hij ziet de ene na de andere bestelling aan zich voorbij gaan van mensen die later hebben besteld dan hij. Ik heb toch niet iets bijzonders besteld, denkt hij en hij kijkt nog eens op het bonnetje. 4 milkshakes en 4 Quarter Pounders ziet hij staan. Na een paar minuten is de bestelling dan toch klaar.
‘Wat een slakken hier man!’ zegt Mike als hij terug is met de bestelling.
‘Dat duurde inderdaad erg lang ja!’ zegt Jolien.
‘Ik had het idee dat die milkshakes er al een tijdje stonden, maar dat de rest niet kwam. Uiteindelijk kwam er toch een ander dienblad aan met onze bestelling.’
‘Vreemd.’
Als ze weer in de straat lopen is de middag alweer aangebroken. Reyer loopt nog even snel een winkel in om naar een jas te kijken. Hij heeft een mooie leren jas gevonden en vraagt aan de medewerker hoeveel die kost. De medewerker helpt hem met passen en noemt de prijs. Daarna vraagt Mike voor de grap of hij hem ook 20 euro goedkoper kan krijgen.
‘Je kunt hier niet afdingen hé grapjas!’ zegt Jolien als ze hem een por geeft.
‘Wie niet waagt wie niet wint!’ zegt Mike die vindt dat je het altijd moet proberen.
‘Staat je goed schat!’ zegt Sanne als Reyer de jas aan heeft.
‘Dankje! Hij zit ook erg lekker! Ik denk dat ik hem wel koop!’ zegt hij tevreden. Daarna trekt hij hem weer uit en lopen ze naar de kassa. Nadat Reyer betaald heeft lopen ze de straat verder door en steken ze O’Connell Street over en gaan ze verder rechtdoor. Daar pakken ze aan het eind van de weg de tram richting St. Stephens Green Shoppingcenter.
Eenmaal aangekomen zien ze dat de zon erg fel schijnt en via het wegdek ook weer weerkaatst.
‘Dat doet behoorlijk pijn aan je ogen!’ zegt Jolien die er niet te lang naar wil kijken.
‘Zeg dat wel! Een foto maken en door!’ zegt Mike lachend. Hij vindt het wel een mooi beeld, maar je moet er inderdaad niet te lang naar kijken. Als ze binnenkomen zien ze dat het ook hier enorm versierd is. Het is wel een andere stijl dan de meeste winkels gedaan hebben. Mogelijk hangt een deel van de versiering er de rest van het jaar ook aangezien dat niet echt op kerstversiering lijkt.
‘Ik vind het wel leuk om nog even een souvenirtje mee te nemen!’ zegt Jolien als ze de winkel Carrolls Irish Gifts ziet. Ze lopen met zijn allen naar binnen en zien de meest diverse souvenirs.
‘Dit is wel een mooie trui voor jou!’ zegt Mike als hij er een pakt voor Reyer waar een gekke man met een doedelzak op staat.
‘Is dat niet iets van Schotland?’ zegt Reyer verbaasd.
‘Hmm, ja dat zou je wel zeggen inderdaad.’ Ze kijken verder en uiteindelijk houden ze het bij een paar kleine dingetjes.
‘Hoe laat is het inmiddels?’ vraagt Sanne zich af.
‘3 uur alweer.’ zegt Mike. Ze overleggen even wat ze nog gaan doen en uiteindelijk besluiten ze dat ze uiterlijk om 5 uur op Dublin Airport willen zijn. Daarvoor willen ze het liefst nog wel even wat gegeten hebben ook al is het wel aan de vroege kant. Ze vinden een leuke bar en bestellen daar een schotel met diverse hapjes.
‘Krijgen we dat ooit op?’ vraagt Reyer zich af als hij al het eten ziet.
‘Dat betwijfel ik, maar jullie wilden de grote schotel!’ zegt Mike lachend tegen Sanne en Reyer. Op een groot scherm is een voetbalwedstrijd te zien en er zitten een aantal fanatieke supporters aan de andere kant van de bar.
‘Ben benieuwd als er een goal valt zo!’ zegt Mike die benieuwd is naar de reacties van de supporters.
‘Pff, ik zit behoorlijk vol!’ zegt Jolien.
‘Ik heb ook genoeg gehad!’ zegt Mike. Er ligt nog wel aardig wat eten op de schotel, maar de rest heeft ook genoeg gehad.
‘Wie besteld er dan ook zo achterlijk veel eten?’ vraagt Reyer als hij zit te filmen.
‘Je moeder!’ zegt Mike in de camera. Als ze hun drinken op hebben gaan ze allemaal nog snel even naar de wc voordat ze naar de bus gaan.
‘Zit je lekker te schijten?’ roept Mike als hij de wc-ruimte binnenkomt en ziet dat Reyer nog steeds op de wc zit.
‘Ja man!’ zegt Reyer. Mike moet lachen en als hij klaar is loopt hij weer naar de rest.
‘Reyer zit daar nog wel even…’ zegt hij lachend.
‘Wie loopt daar dan?’ vraagt Sanne als ze wijst naar Reyer die niet ver achter Mike loopt.
‘Dat heeft ie snel gedaan!’ zegt Mike. Ze pakken hun jas en tas en lopen vervolgens naar buiten. Daarna lopen ze richting de bushalte.
‘Reyer heeft o-benen! Volgens mij moet hij nog een flinke scheet laten!’ zegt Mike droog.
‘Ik heb net al genoeg geloosd!’ zegt Reyer lachend.
Eenmaal in de bus valt Reyer in slaap. Het is beginnen te schemeren en er is een mooie oranje lucht te zien. Mike maakt er snel een filmpje van, maar na een paar seconden komt er een groot gebouw in beeld. Daarna stopt hij maar met filmen en ziet hij dat ze er al bijna zijn.
‘Reyer wakker worden!’ zegt Sanne als ze hem aanstoot.
‘Oh shit, zijn we er al?’ zegt hij brak. Ze stappen uit en lopen naar binnen om in te checken. Als ze dat gedaan hebben en door de douane zijn willen ze nog even wat drinken halen.
‘Ik moet nog die cola framboos hebben!’ zegt Mike die hoopt dat ze die hier ook hebben. Helaas kan hij er niet heel veel meenemen in zijn tas, maar dat zou ook een beetje prijzig worden.
‘2 voor 4 euro.’ zegt hij als hij in de winkel de flesjes ziet staan. Hij besluit er 2 mee te nemen en ook nog 2 flesjes water voor hem en Jolien. Daarna gaat hij toch nog even snel naar de wc.
‘Ik moet schijten!’ zegt hij tegen Reyer die met hem mee gaat. De dames gaan ondertussen nog even naar de Starbucks om daar wat drinken te halen.
Een kwartiertje later zitten ze op een bankje bij de gate en kunnen ze bijna boarden.
‘Daar gaan we dan weer terug.’ zegt Mike teleurgesteld.
‘Het vloog voorbij helaas!’ zegt Jolien die ook graag wat langer was gebleven.
‘Als je teleurgesteld naar huis gaat betekent het wel dat het onvergetelijk was!’ zegt Reyer die positief wil blijven.
‘Dat is zeker waar!’ zegt Mike. Daarna kunnen ze instappen en ze zitten ook nu weer verspreid door het vliegtuig.
Anderhalf uur later landen ze weer op Schiphol. De drukte valt mee en na de paspoortcontrole, waarbij Reyer en Sanne de verkeerde rij kozen en er veel langer over deden dan Mike en Jolien, lopen ze richting de bussen die ze weer naar de parkeerplaats zullen brengen.
‘Daar komt de bus net aan!’ zegt Mike als hij richting de bus wijst.
‘Snel doorlopen dan redden we hem nog!’ zegt Reyer die gelijk harder begint te lopen. Ze zijn gelukkig op tijd en stappen de bus in. Ze hebben zelfs allemaal een zitplek en daarna vertrekt de bus. Het is gelukkig niet zo druk als op de heenweg. Na een kwartiertje komen ze aan bij de auto en zien ze dat de ruiten bevroren zijn.
‘Dat wordt krabben Mike!’ zegt Reyer die alvast in de auto gaat zitten.
‘Inderdaad!’ zegt Mike die daar een beetje van baalt.
‘Niet met die spray man, dat stinkt!’ zegt Reyer als hij de deur open doet en Mike de spray eruit haalt.
‘Je mag ook zelf krabben!’ zegt Mike lachend. Reyer laat het liever aan Mike over en al snel is de auto weer ijsvrij. Daarna stapt Mike in en rijdt hij richting de slagboom. Hij merkt dat zijn voorruit enorm aan het beslaan is.
‘Schijtzooi! Ik zie geen reet meer!’ zegt Mike. Hij heeft de verwarming er vol op staan, maar aangezien de auto natuurlijk nog koud is duurt dit even. Als hij een beetje ziet rijdt hij toch verder en komen ze aan bij de slagboom. Mike doet het kaartje erin en de slagboom opent. Daarna rijden ze weer richting huis.
Commentaar