Zomaar een jaargang, 1980. Ik loop met mijn vader door het winkelcentrum in Schalkwijk (Haarlem). Daar was eigenlijk maar 1 winkel die vuurwerk verkocht: Giebels. Dat is eigenlijk een ijzerwarenhandel.
Ik herinner me de opzet van de winkel nog heel goed, tijdens de oudejaarsverkoop/ Vanaf de ingang naar de uitgang lag het (klein-)vuurwerk in blauwe gereedschapskisten opgesteld, in een U-vorm. Aan het begin de knallers. Ik stond bij de Lady Crackers en de Piraatjes. Als tienjarig ventje vond ik deze geschikt voor mij. Direct ernaast lagen de (veel duurdere) astronauten, Japanse Kanonslagen en Pantservuisten. Als laatste lagen daar de atoombommen, verpakt per 4 als ik mij niet vergis. Deze waren allemaal niet voor mijn leeftijd bedoeld, dat hoefde niemand mij uit te leggen.
Na het meegrissen van een flink aantal piraatjes trok mijn vader me mee naar de matjes. De 90 schots Mandarin was mijn favoriet. Prijstechnisch heel interessant ten opzichte van de piraatjes, als je het matje uit elkaar zou trekken. Daarna langs de kaarsen. 30 schots had de voorkeur van mijn vader altijd. "Die doen het lekker lang". Natuurlijk ook de bekende pijlen uit die tijd, 4 van elk: parachutepijl, wilde ganspijl, etc ..
Aan het eind van de U-vorm lagen de Happiness potjes en het "grote" vuurwerk. Dit moet ik misschien even toelichten; Groot was in die tijd anders dan groot nu. Stel je maar voor dat daar zwermpotten lagen. Dat zijn ronde potten met kleine (micro kaliber) buisjes met inhoud. Soms een verzameling kleine sterren, soms enkele grote sterren. De Twitter Glitter en de Yellow Bees waren altijd favoriet. Mijn vader wist precies wat ie wou en koos er een paar uit. Bij het afrekenen toonde de man ons nog een pakket met "Duitse pijlen" van onder de toonbank. In diezelfde lade zag ik doosjes Duitse strijkers liggen. Mijn hart ging er harder van kloppen, maar ik durfde er niet naar te vragen. De Duitse pijlen mochten erbij van mijn pa. Het waren gekleurde kartonnen pijlen (ik zag geen plastic) van ongeveer 1,20 lang. Ze deden het uitstekend, weet ik nog.
Eenmaal thuisgekomen werden de spullen tentoongesteld op een tafel of een bureautje, Ik kon er uren naar kijken en mee spelen. Van elk goed stukje vuurwerk legde ik een exemplaar weg. Dat werd later de kern van ons museum. We hadden geen dikke cakes of compounds, maar we waren ZO ontzettend blij met al het vuurwerk.
Fot afkomstig van https://www.oudennieuwarchief.nl/
Ik herinner me de opzet van de winkel nog heel goed, tijdens de oudejaarsverkoop/ Vanaf de ingang naar de uitgang lag het (klein-)vuurwerk in blauwe gereedschapskisten opgesteld, in een U-vorm. Aan het begin de knallers. Ik stond bij de Lady Crackers en de Piraatjes. Als tienjarig ventje vond ik deze geschikt voor mij. Direct ernaast lagen de (veel duurdere) astronauten, Japanse Kanonslagen en Pantservuisten. Als laatste lagen daar de atoombommen, verpakt per 4 als ik mij niet vergis. Deze waren allemaal niet voor mijn leeftijd bedoeld, dat hoefde niemand mij uit te leggen.
Na het meegrissen van een flink aantal piraatjes trok mijn vader me mee naar de matjes. De 90 schots Mandarin was mijn favoriet. Prijstechnisch heel interessant ten opzichte van de piraatjes, als je het matje uit elkaar zou trekken. Daarna langs de kaarsen. 30 schots had de voorkeur van mijn vader altijd. "Die doen het lekker lang". Natuurlijk ook de bekende pijlen uit die tijd, 4 van elk: parachutepijl, wilde ganspijl, etc ..
Aan het eind van de U-vorm lagen de Happiness potjes en het "grote" vuurwerk. Dit moet ik misschien even toelichten; Groot was in die tijd anders dan groot nu. Stel je maar voor dat daar zwermpotten lagen. Dat zijn ronde potten met kleine (micro kaliber) buisjes met inhoud. Soms een verzameling kleine sterren, soms enkele grote sterren. De Twitter Glitter en de Yellow Bees waren altijd favoriet. Mijn vader wist precies wat ie wou en koos er een paar uit. Bij het afrekenen toonde de man ons nog een pakket met "Duitse pijlen" van onder de toonbank. In diezelfde lade zag ik doosjes Duitse strijkers liggen. Mijn hart ging er harder van kloppen, maar ik durfde er niet naar te vragen. De Duitse pijlen mochten erbij van mijn pa. Het waren gekleurde kartonnen pijlen (ik zag geen plastic) van ongeveer 1,20 lang. Ze deden het uitstekend, weet ik nog.
Eenmaal thuisgekomen werden de spullen tentoongesteld op een tafel of een bureautje, Ik kon er uren naar kijken en mee spelen. Van elk goed stukje vuurwerk legde ik een exemplaar weg. Dat werd later de kern van ons museum. We hadden geen dikke cakes of compounds, maar we waren ZO ontzettend blij met al het vuurwerk.
Fot afkomstig van https://www.oudennieuwarchief.nl/
Opmerking